शून्याचा उगम
मानवी प्रगतीच्या इतिहासातील एक महत्त्वाचा टप्पा म्हणजे शून्य ही गणिती संकल्पना!
पण शून्य या कल्पनेचा खरा विकास इ.स.नंतर सातव्या शतकापासून झाला. एखाद्या संख्येत शून्य मिळविले किंवा तिच्यातून शून्य वजा केले, तरी तिच्यात काहीच बदल होत नाही; तसेच एखाद्या संख्येला शून्याने गुणले असता गुणाकार शून्यच येतो, हे नियम ब्रह्मगुप्ताने सातव्या शतकात लिहिलेल्या ‘ब्राह्मस्फुटसिद्धांत’ या ग्रंथात मांडले. संख्येला शून्याने भागले असता येणारी किंमत त्याला योग्य शब्दांत सांगता आली नाही. परंतु बाराव्या शतकात भास्कराचार्याने मात्र त्यात सुधारणा केली. ‘एखादी संख्या भागिले शून्य’, या राशीला त्याने ‘खहर राशी’ असे स्वतंत्र नाव दिले. अरब देशांशी असलेल्या व्यापारसंबंधांतून शून्यासह दशमान पद्धत युरोपात पोहोचली आणि सोळाव्या शतकात जगन्मान्य झाली.
मोठय़ा संख्या दर्शवण्यासाठी उपयुक्त ठरलेल्या आणि स्वत: स्वतंत्र संख्या असणाऱ्या शून्यामुळे संख्याप्रणालीचा विस्तार झाला. संदर्भरेषेवर शून्य हा आरंभबिंदू मानून त्याच्या उजवीकडे धनसंख्या व डावीकडे ऋणसंख्या मांडल्या जातात. निर्देशक (कोऑर्डिनेट) भूमितीत आरंभबिंदूचे निर्देशक शून्याच्या साहाय्याने दर्शविले जातात. कलनशास्त्राचा (कॅलक्युलस) पायाही शून्य व अनंत या संकल्पनांनीच घातला. दशमान पद्धतीबरोबरच संगणकात उपयोगात येणाऱ्या द्विमान पद्धतीतही शून्याला विशेष महत्त्व आहे. शून्य हे गणिताच्या विकासासाठी आणि अनेक मानवी व्यवहारांसाठी कळीचे साधन ठरले आहे.
– डॉ. मेधा श्रीकांत लिमये
मराठी विज्ञान परिषद,
वि. ना. पुरव मार्ग, चुनाभट्टी, मुंबई २२
office@mavipamumbai.org
First Published on February 11, 2019 12:54 am
Web Title: what is the origin of zero
No comments:
Post a Comment